Αυτό έκανε και την τότε Κοινότητα Κρηνίδων να προχωρήσει στην ενοικίαση του χώρου κι ενός μικρού οικήματος που λειτουργούσε ως καφενείο- ταβέρνα –πανδοχείο.
Ο χώρος ενοικιαζόταν από την κοινότητα Κρηνίδων ως χωράφι, μιας και δεν υφίστατο κάποια επιχείρηση όπως τη γνωρίζουμε σήμερα.
Μόλις το 1993 έφτασε το ρεύμα μαζί με την άσφαλτο που έπεσε εκείνο το διάστημα.
Φωτογραφία από την δεκαετία του 60΄Αξίζει να σημειωθεί ότι το χαμάμ, υπολογίζεται ότι κατασκευάστηκε προς τα τέλη του 19ου αιώνα. Ο μύθος μπερδεύεται με τα αληθινά γεγονότα που αναφέρουν την ύπαρξη μιας μεγάλης αγροικίας ενός Ούγγρου που κατασκεύασε το χαμάμ για την κόρη του Λατιφέ την εποχή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Το οικοδόμημα της αγροικίας αποτυπώνεται σε φωτογραφίες στις αρχές του 20ου αιώνα ενώ ακριβώς επειδή ήταν Ούγγρος (Μαγιάρος) πολλοί υποστηρίζουν ότι έλαβε το όνομα Ματζάρ η σημερινή Κοινότητα της Λυδίας.
Τις πρωτοβουλίες της τότε Κοινότητας Κρηνίδων ακολουθεί προς τα τέλη της δεκαετίας του 70΄ο ιδιωτικός τομέας με την κατασκευή της ξενοδοχειακής μονάδας που βρίσκεται ακριβώς δίπλα.
Τα λασπόλουτρα των Κρηνίδων θεωρούνται τα αρχαιότερα λασπόλουτρα της Ευρώπης διαθέτοντας εδώ και αρκετά χρόνια την επίσημη αναγνώριση τους για την ιαματική ιδιότητα του πηλού και του νερού.
Διακρίνεται τμήμα της εκκλησίας που υπάρχει και σήμερα… Στο βάθος διακρίνονται χωράφια. Προς τα τέλη του 1970 άρχισε η κατασκευή του ξενοδοχείου “Ο Γιάννης”
Tο πρώτο οίκημα που λειτουργούσε ως μαγειρείο, καφενείο και ενίοτε… ως πανδοχείο!
Τα λασπόλουτρα Κρηνίδων όπως είναι σήμερα
Μιχάλης Κουμρίδης
